دسته‌بندی نشده، ژورنالیسم ورزش به قلم ورزشی‌نویسان جهان
مرور خاطرات ۱۰ تابستان تلخ دنیای فوتبال
آوریل
به بهانه شرایط وحشتناکی که پیش رو داریم مرور خاطرات ۱۰ تابستان تلخ دنیای فوتبال
منبع: فورفورتو
ترجمه: علی ولی اللهی
یورو 2020 به تعویق افتاده است و هیچ کس نمی‌داند چه موقع برگزار خواهد شد.
بنابراین تابستان پیش رو می‌تواند یکی از تابستان‌های تلخ و وحشت‌آور سالیان اخیر باشد. اما ما قبلا هم از این تابستان‌های وحشتناک داشته‌ایم. بیایید چند نمونه آن را با هم مرور کنیم:
1) آنژه؛ رفتن و رفتن و رفتن
به مدت 31 ماه باشگاه آنژی ماخاچ زندگی رویایی داشت. آنها در لیگ قهرمان نشدند و در اروپا هم پیشرفت چشمگیری نداشتند
اما در آن تابستان با به خدمت گرفتن ساموئل اتوئو و چند بازیکن برتر روسیه و اروپا تابستان داغی را پشت سر گذاشتند.
اما بعد صاحب میلیاردر آنها همه چیز را از برق کشید. فقط چهار مسابقه از فصل 14-2013 گذشته بود که سایمون کریموف بودجه سالانه باشگاه را کاهش داد
و کل تیم را برای فروش آماده کرد. اتوئو به سرعت از تیم جدا شد و بعد از او ایگور دنیسوف، اولگ شاتوف، کریستوفر سامبا و بعدتر لاکینا ترائوره بازیکنی
که شش ماه قبل 8/8 میلیون پوند برایش خرج کرده بودند راهی درهای خروجی باشگاه شدند. با کمال تعجب آنژی در تمام فصل لیگ روسیه ا تنها 3 برد در انتهای جدول قرار گرفت
و به دسته پایین تر سقوط کرد.
2) از روسیه بی عشق
تیم آنژی تنها تیمی نبود که هزینه خشم کریموف را متحمل شد. پس از بازنشستگی سرالکس فرگوسن از منچستر، همکاری دستیار او رنه مولنشتین نیز
با شیاطین سرخ پایان یافت و این مربی 50 ساله تصمیم گرفت راه خودش را برود. بعد از جدایی گاس هیدینگ از آنژی رنه هدایت این تیم را برعهده گرفت
اما موفقیت او خیلی زود تبدیل به شکست شد و پس از گذشت تنها 16روز اخراج شد. متاسفانه رنه با مدیر تیم بعدی‌اش فولام نیز به همین مشکل برخورد.
3) باربوسا؛ هرگز فراموش یا بخشیده نشود
تا زمانی که آلمان در سال 2014 برزیل را هفت تایی کرد، فاجعه ماراکانا بزرگ ترین ننگ فوتبال برزیل به مدت 60 سال بود.
در حالی که ملت به عزاداری می‌پرداختند، دروازه بان تیم یعنی باربوسا به دلیل شکست مقابل اروگوئه در سال 1950 هیچ گاه شرایط سابق را پیدا نکرد.
هنگامی‌که او گل دوم را از آلسیس گیگیا دریافت کرد، زندگی‌اش خاموش شد و حتی باعث شد او از دیدار با اعضای تیم جام جهانی 94 منع شود.
تنها دو هفته قبل از مرگ او در آوریل 2000 او که به شدت مریض بود گفت: «طبق قانون برزیل حداکثر مجازات برای یک فرد 30 سال است اما حبس من 50 سال طول کشید.»
4) چرت زدن در جاده
ماجرای تغییر نام و مالکیت باشگاه ویمبلدون در ابتدای فعالیت در سال 2003 اتفاق جالبی بود. آنها طرفدار تیمی‌بودند که می‌دانستند قرار است به میلتون کینز نقل مکان کند.
اگرچه این اقدام در سال 2002 توسط اتحادیه فوتبال انگلستان ممنوع شده بود اما تا سپتامبر سال بعد آنها نهایتا به استادیوم ملی هاکی نقل مکان کردند.
اکثر هواداران مجبور شدند تمام اقلام هواداری و نام و نشان‌های ویمبلدون را از زندگی شان پاک کنند و تمام خاطراتی که با این تیم داشتند را دور بریزند.
5) مارانج نه چندان درخشان
در تابستان سال 2013 مارانج راهی کریستال پالاس شد اما مربی تیم یعنی یان‌هالووی تنها دو هفته بعد از عقد قرارداد با این بازیکن دلش می‌خواست قرارداد را پاره پاره کند.
چرا؟ چون بازیکن سابق تیم زیر 21 ساله‌های فرانسه استفن دوبی از لیست 25 نفره تیم کنار گذاشته شده بود.
مدافع سابق بوردو می‌گوید: «من هیچ وقت به هواداران و مطبوعات معرفی نشدم و هیچ وقت عکس رسمی با تیم نگرفتم» مارانج بدون اینکه حتی یک بازی برای پالاس بکند
به سوشو واگذار شد تا جا برای خرید بازیکن آزاد شده باز شود.
6) سومین خوش شانسی تیلور
فصل 13-2012 را باید یک فصل هیجان انگیز برای رایان تیلور دانست. زیرا او در فصل قبل با گلزنی برای تیمش نیوکاسل آنها را راهی مسابقات اروپایی کرده بود.
ولی بلافاصله بعد از آن او دچار مصدومیت لیگامنت شد و هشت ماه خانه نشین شد.
چند ماه بعد از بازگشتش به میادین فوتبال دوباره همان مصدومیتش عود کرد و باز هم خانه نشین شد.
سرانجام بعد از دو سال تیلور به میادین بازگشت اما این بار خبری وحشتناک‌تر شنید. او به سرطان مبتلا شده بوده.
اما تیلور از دست این مشکل جدید نیز فرار کرد و حالا در تیم ATK در سوپرلیگ هند مشغول بازی است.
7) کلاف 44 روز در تاریکی
دوران حضور برایان کلاف در لیدز یونایتد تنها 44 روز به طول انجامید. او در تابستان 1974 جانشین سرمربی سابق و موفق لیدز شد که راهی تیم ملی انگلستان شده بود.
اما کلاف در رختکن با بازیکنان تیم درگیر شد و به آنها گفت همه مدال‌هایی که تاکنون به دست آورده اید را باید در سطل زباله بیاندازید چون آنها عادلانه کسب نشده‌اند.
کلاف تنها پس از 6 بازی که هدایت لیدز را به عهده داشت اخراج شد. او سپس راهی ناتینگهام فارست شد و این تیم را قهرمان انگلیس و اروپا کرد.
8) ال دیه گو همان کار را دوباره انجام می‌دهد؛ برای آخرین بار
مارادونا در روزهای بازی جنجال‌های زیادی را پشت سر گذاشته بود. از دست خدا بگیرید
تا محرومیت 15 ماه ناشی از مصرف کوکایین در 1991 و حتی گرفتن حکم زندان تعلیقی به خاطر تلاش برای شلیک به یک خبرنگار.
اما واقعیت این است که شهرت افسانه‌ای این نابغه آرژانتینی هنگامی‌که در سال 94 آزمایش دوپینگش در جام جهانی مثبت شد به خاموشی گرایید.
این سوپر استار با وجود اضافه وزن در 33 سالگی بار دیگر در نقش ناجی آرژانتین ظاهر شد و در پیروزی تیمش برابر یونان گلزنی کرد
تا همگان این را به عنوان یک آغاز افسانه‌ای در نظر بگیرند. اما چند روز بعد آزمایش دوپینگ او مثبت اعلام شد و از مسابقات اخراج شد.
این خبر آرژانتین را به نابودی کشاند و آنها خیلی زود از جام خداحافظی کردند.
9) پایین و خارج
زمانی بود که به دست آوردن یک سهمیه در لیگ برتر انگلیس از طریق رای گیری و با نظر تمامی اعضا از بین متقتضیان معین می‌شد.
اما در سال 86 این کار با تعیین قانون صعود و سقوط اتوماتیک تغییر کرد. پلی که بین لیگ‌های فوتبال و مسابقات محلی تعیین شده بود می‌توانست صعود و سقوط‌ها را مدیریت کند
اما همین قانون عواقب مهلکی برای برخی از تیم‌ها داشت.
تیم‌هایی مثل آلدرزوث، میلستون یونایتد و نیوپورت کانتی که در همان فصل در رده‌های آخر قرار گرفتند به دست‌های پایین تر رفتند و هیچ گاه برنگشتند.
10) رنجرز نام خود را نگه می‌دارد
رنجرز در سال 2012 نزدیک بود نام تجاری، تاریخ و دارایی‌های خود را به کنسرسیوم چارلز گرین واگذار کند اما از این مهلکه جان سالم به در برد.
توافقی که به بازیکنان اجازه می‌داد با قرارداد آزاد راهی تیم‌های دیگر شوند.
داستان از این قرار بود که رنجرز به دلیل مشکلات مالی اعلام ورشکستگی کرد و فدراسیون فوتبال این کشور رنجرز را به دسته چهارم فرستاد.
اما نزدیک به 50 هزار طرفدار رنجرز این تیم را در اولین بازی در دسته چهارم همراهی کردند.
رنجرز دو سال پیاپی قهرمان شد و به چمپیونشیپ اسکاتلند رسید و در سال ۲۰۱۶ مجدداً به لیگ برتر بازگشت. آنها در اولین فصل بازگشتشان به لیگ برتر سوم شدند.
