درباره دروازهباني كه سقوط كرد چرا بيگ جو اين قدر زود فراموش شد؟
در تورنمنتي كه اتفاق زيادي در آن رخ نداد، ضربات پنالتي انگليس و ايتاليا در يك چهارم شايد نمادينترين لحظه مسابقات يورو ۲۰۱۲ بود.
آندره پيرلو پشت ضربه پنالتي قرار ميگيرد. جو هارت تلاش ميكند مثل يك شكارچي توپ را زير نظر بگيرد. او بالا و پايين ميپرد و غوغا راه مياندازد. پيرلو حركت ميكند و جو هارت با اعتماد به نفس به سمت راست شيرجه ميزند در حالي كه توپ خيلي يواش از مركز دروازه وارد ميشود.
ضربه چيپ پيرلو تبديل به پروفايل حرفهاي فوتبال او شده است. لحظهاي مسخره و مضحك براي جو هارت. هارت در اين صحنه با زبانش كه از دهان بيرون آورده درست مثل يك سگ است كه توپ را در دست صاحبش ميبيند. او بالا پايين ميپرد اما صاحبش با حركت دست او را ميفرستد به سمت ديگر و توپ را به طرف ديگري پرتاب ميكند. البته نبايد اين را ناديده بگيريم كه در آن ضيافت پنالتيها تمام اميد انگلستان روي شانههاي جو هارت سنگيني ميكرد.
هارت مطمئنا بهترين دروازهبان سهشيرها بود كه بدون سبيل و موهاي بلند از سال ۶۶ وارد دروازه اين تيم شد. پس از بازنشستگي ديويد سيمن گلرهاي سهشيرها شامل ديويد جيمز و پل رابينسون ميشد. باقي دروازهبانها نظير كريس كركلند كه يك بازيكن آشفته بود يا ديويد اوسپينا كه شايد در يك جهان موازي بهتر از واقعيت به نظر ميرسيد. با اين حال جو هارت متفاوت بود. او در دوره نسل طلايي به دنيا آمد. او آن حالت عصبي هميشگي دروازهبانها را نداشت و يك گلر كلاس جهاني محسوب ميشد. كار پيرلو و چند اتفاق مشابه در باشگاه چند سال بعد باعث شد جو يك روند مزخرف و ناخوشايند پيش بگيرد كه به نظر براي او ناعادلانه به نظر ميرسيد.
بله! هارت مرتكب اشتباهاتي شد. مثل گلي كه از گرت بيل روي يك ضربه كاشته در يورو ۲۰۱۶ خورد. بله هارت قبل از اينكه اشتباهش را مرتكب شود شبيه يك جادوگر سطح پايين كه چوبش را تكان ميدهد تا دستمالي را غيب كند و باعث ميشود همه متوجه حقه او بشوند، با حركت بدن نشان داد قرار است گل بدي بخورد. اما شما نميتوانيد كتمان كنيد كه چقدر سقوط او به سرعت اتفاق افتاد.
اين پسر در سه فصل متوالي در منسيتي ۵۳ كلينشيت به ثبت رساند. اين باشگاه با حضور او در دروازه براي نخستين بار قهرمان ليگ برتر شد. او ۱۲ سال در منچسترسيتي بازي كرد و يكي از اركان اصلي تيم در كنار كمپاني و آگوئرو به حساب ميآمد. اما درست زماني كه ميتوانست از مسير قهرمان به سمت اسطوره شدن حركت كند، در همان تابستان كذايي كه گل چند ده متري از گرت بيل خورد فهميد بايد منچستر را به مقصد تيم دوم شهر تورين ترك كند.
هارت توانايي ذاتي در حركتهاي ضربدري روي خط دروازه داشت و در دو قهرماني سيتي عملكرد تاثيرگذاري نشان داده بود. او جزو ستون فقرات تيم محسوب ميشد. او چهار بار عنوان دستكش طلايي ليگ برتر را به دست آورد در حالي كه رقبايي نظير پيتر چك داشت كه ركورددار كلينشيت فوتبال باشگاهي انگليس است. او حتي زماني كه داويد دخهآ در منچستر حضور داشت و نتوانسته بود به خاطر مشكل فكس راهي سانتياگو برنابئو شود هم اين عنوان را به دست آورد.
ستاره سابق تيم ملي انگليس هرگز نتوانست آن درخشش دوران اوجش را بعد ترك منسيتي تكرار كند. هارت يكي از دروازهبانان برتر كشور انگليس در ابتداي دهه بود و حالا خبري از او نيست. در حالي كه همنسلان او كه كيفيت پايينتري داشتند هنوز در حال بازي هستند، نظير هوگو لوريس يا فريزر فورستر يا بن فاستر كه مسير حرفهاي خود را ادامه ميدهند پس واقعا چرا جو هارت اين قدر زود فراموش شد؟
شايد دليل اين امر جو هارت بودن او باشد. يك آدم روتوش نشده و بدون فيلتر و كسي كه برايش فرقي ندارد كنار جيمي ردنپ روي سكو نشسته يا مگان رپينو در مراسم اهداي توپ طلا. خيليها معتقدند پپ گوارديولا با اخراج هارت از سيتي او را نابود كرد اما به نظر ميرسد شخصيت بيگ جو و حساس بودنش اصليترين دليل سقوط او از سطح اول فوتبال بود؛ هنگامي كه تحت فشار شديد رسانهها قرار داشت و هواداران برايش جك ميساختند.
در آن شب سال ۲۰۱۲ هارت مقابل بوفون قرار داشت و غير از ضربه فاجعه اشلي كول كه بوفون به راحتي گرفت، عملكردي مشابه نشان دادند. اما نوع برخوردها با جو متفاوت بود. او تبديل به سوژه اصلي پر شدن بخشهاي فان برنامههاي ورزشي شد.
حال سالهاي زيادي است كه هارت از دوران اوجش فاصله گرفته اما او واقعا يك گلر خوب بود. وقت آن رسيده او با آن دوران خوب به ياد آورده شود.
مارك وايت
ترجمه: سامان سعادت
منبع: فورفورتو